Wszystko sprowadza się do prostego umiłowania komfortu ./?

Miałem odpowiedzieć w komentarzach, ale że wyszedł by z tego długi tekst pomyślałem, że napiszę o tym kolejną notkę. noo mhm więc… tego. Czy to wszystko co było w tamtym poście sprowadza się do prostego umiłowania komfortu? Nic takiego nie zauważyłem, ale spróbuje coś z tym zrobić. Może gdyby ten komentarz był przy innym poście, ale nie tym. Że można sposobem myślenia zapewnić sobie komfort? W sumie… to jest możliwe, każdy by chciał, aby świat wyglądał tak jak on chce, ale przecież pisałem, że taki świat może nie być prawdą. (za dużo „ale”). Fajnie by było gdyby był dokładnie taki sam jak sobie wyobrażamy, nawet świat występujący w takiej sytuacji jak poniżej. Przynajmniej koleś wie czego ma się spodziewać, jest na to przygotowany, nie chce być zdziwiony ludzką dobrocią.

- koleś, świat jest zły, także uważaj, musisz mieć psychikę e stali, nie ma nic za darmo, nic ci nie pomoże, musisz radzić sobie sam, niestety, taka prawda i tego nie zmienisz, odwracasz się, a twój przyjaciel tylko czeka, aż wbije ci nóż w plecy.                                                           -- true…

Czym jest ten komfort? Czy każdy chce komfortu? Tak, jeśli ktoś wie co jest dla niego w danej chwili komfortowe, bo dla każdego jest komfortem coś innego. Czy komfortem może być zwykła niezależność finansowa i robienie tego na co ma się ochotę, co mu się żywnie podoba? W sumie tak, ale człowiek czasami musi robić najpierw przeróżne rzeczy których wcale nie chce, aby dojść do tego komfortu, a jeżeli już się go ma co dalej? Nie można na tym poprzestawać trzeba cały czas robić różne rzeczy (just stuff) inaczej człowiek może zacząć rzygać tym komfortem, czasami musi zrobić coś dzięki czemu poczuje, że żyje (np. przebiegnięcie 10 kilometrów, aż do nieprzytomności), zrobi coś co pozwoli mu się realizować, zmieniać, poprawiać własne życie, dążyć do czegoś przede wszystkim musi mieć do czego dążyć, nie może poprzestawać na komforcie, bo inaczej gdy przejdzie na emeryturę będzie się tyko zastanawiał w jaki sposób ma umrzeć i czy wnuki będą wiedziały skąd wziąć pieniądze na trumnę. Badania przeprowadzone na grupie jednej osoby wykazały, że po 3 miesiącach komfortowego życia badany miał ochotę wybiec z domu i nie wracać tam przez długi czas, nawet gdyby było to bezcelowe.

W ogóle to istnieją techniki, dzięki którym można samemu sobie wyizolować szczęście (czy nie chodziło o to ze komfort to szczęście?) czasami ludzie uważają ze nie są szczęśliwi, ze czegoś im jeszcze do niego brakuje, a tak naprawdę powinni być, tylko tego nie dostrzegają. Dla innych komfortem może być nic nie robienie (znaczy żadnych konstruktywnych rzeczy) i upijanie się co dzień w doborowym towarzystwie, lecz po jakimś czasie i to nie wystarcza. Dlatego nie można się zatrzymywać na dłuższy czas, (bo na chwile można, no, może dłuższą chwilę) trzeba cały czas myśleć, nawet jak sytuacja wydaje się beznadziejna, nie można przestać myśleć, bo wtedy człowiek umiera.

Jeśli człowiek nic nie robi to nie ma nic do stracenia, ale także nic nie zyskuje. Gdy zaczyna coś robić, może dużo stracic, ale tez dużo zyskać. Jednak warto podjąć to ryzyko. By doing nothing, you become nothing.

Inni mogą się cieszyć, że to ktoś za nich podejmuje decyzje, że im rozkazuje co mają robić, gdyż tak jest łatwiej, nie ma się czym przejmować tylko zostać cudownie odrętwiały przed telewizorem (Comfortably numb) jak jakiś więzień zakładu karnego albo szakal czaprakowy.

Mam nadzieję, że dobrze się ustosunkowałem, chociaż pewnie nie o to chodziło. Chyba nie napisałem za dużo mądrych rzeczy, ale tak gwoli przypomnienia. Za to w następnym odcinku wątek czysto naukowy (hehe): „Dowody na istnienie magii” - łaaaał, nie mogę się doczekać.